Postój

Rola to anonimowa, bez żalu zrezygnowałem.

W zanadrzu już czeka nowa, o losie zdecydowałem.

Poligon to doświadczalny, potrzeb początek w teorii,

Wszystkich indywidualnych, zgodnie z porządkiem historii.

W miarę możliwości biernie bronię projektu własnego.

Zawsze mimo wszystko wiernie stoję tu u boku twego.

Dialog prowadzę z przeszłością w dzień powszedni i od święta.

Mierzę się z teraźniejszością...kto te wszystkie dni spamięta?!

Odnoszę takie wrażenie, chociaż trudno w to uwierzyć,

Że to wszystko przeznaczenie, lecz nikt nie chce się z nim zmierzyć.

Dom ten stał bez fundamentów, stabilność jego stracona.

Szukam mocnych argumentów, nadzieja już pogrążona.

Bariery zbyt symboliczne, nie można o nich powiedzieć.

Zmarszczki na twarzach mimiczne, nie mam nawet siły siedzieć.

Różnych powodów szukałem, by móc nową drogę znaleźć,

Często siebie się pytałem, w jaki sposób ją odnaleźć. 

Analiza to mozolna, ciężka praca mnie czekała.

Inicjatywa oddolna o wszystkim zdecydowała.

W pędzie dziś się zatracamy, synonim to jest wolności.

Wątpliwości nabieramy, limit to naszej prędkości.

Stres zabija mą swobodę, z drogi dziś się boję zbaczać.

Obowiązek niszczy zgodę, choć mnie ludzi krąg otacza.

Cóż dziś mam z tym wszystkim począć? Jak funkcjonować swobodnie?

Chciałbym wreszcie móc odpocząć, więcej dostrzegać... żyć wolniej...